غزل امید

غزل امید

تو آن قدر با یاس ها در تماسی

که امشب هم آکنده از عطر یاسی

نمی گویی این بار از جنس چشمت

خودت یک غزل،لف و نشر و جناسی

لغت نامه ی عشق لبریز نامت

تو از آن صمیمی ترین اقتباسی

ببین،خواب خوابست دژبان عقلم

چرا باز از عاشقی می هراسی؟

دریغم مکن سکه ی خوبی ات را

تو امید این دست پر التماسی

تو را از خودت می شناسم ولی تو

نگفتی مرا از کجا می شناسی؟!

حمیدرضا حامدی