ثروت

چهارشنبه سیزدهم اردیبهشت ۱۳۹۶

به نام خدای فرمانروای جهان

ثروت

آنچه سهم فرد است از دارایی و توانگری. دارایی های اهورایی. توانگری های در نگرشی مفید و یافتن اعتباری سعید. به یاد دارم که در تابستان کودکی، وقتی که می باسیت از کلاس چهارم به پنجم می رفت، از پدرش خواستم تا او را برای اجتماعی شدن،به مغازه اش بفرستد. حاج آقا موافقت کرد. دایی ام در کنار مغازه اش یک جعبه برای سعید گذاشت و روی آن چند تا سیگار چید تا بفروشد. پسرم در دومین روزی که از کار کردنش می گذشت حوالی عصر به خانه آمد. دیدم دست های کودکانه اش پر است و کیسه ای را دارد به زور می کشد. گفتم: این چیه سعید؟!

گفت: مامانی آنقدر کار کردم که رفتم برات میوه خریدم.

فورا در آغوشش گرفتم و با خودم گفتم: چقدر پسرم مظلوم و سخاوتمند است و سخاوت به معنای بخشیدن است بدون این که کسی از تو آن را بخواهد؛ چرا که به خواهش بخشند یا از شرم است و یا از بیم سخن زشت شنیدن. بزرگتر که شد از حقوقی که می گرفت مقداری را یواشکی در جیب برادرهایش می گذاشت تا خرج مدرسه شان باشد،مقدار دیگر را به فقرا می بخشید و اگر اضافه ای می ماند،آن را برای خودش بر می داشت. سعید که ثروت سخاوت را از اهل بیت به ارث برده بود همیشه به ما سفارش می کرد و می گفت: آن کمکی که بعضی ها می خواهند با اعطای لباس های کهنه انجام دهند،کمک نیست. باید از چیزی گذشت کرد که دل کندن از آن سخت باشد.

در زمان جنگ،مردی بسیار ثروتمند بود که همیشه از کمک هایش به جبهه تعریف می کرد. همگی شگفت زده می شدیم جز سعید. او معتقد بود: آن پیرزن فقیری که برای کمک به جبهه به جای تخم مرغ ها،تنها مرغی را که دارد هدیه می کند؛ ارج و قرب بیشتری نزد پرودگارش دارد تا کسی که به ظاهر کمک های زیادی انجام داده اما شاید منت آن کمک ها در برابر ثروت و دارایی اش،کمک قابل توجهی محسوب نشود. انسان باید بتواند ازچیزی که خیلی دوستش دارد دل بکند و آن را هدیه کند..

که رسول مهر فرمود: دستت را بر قلبت بگذار و هرآنچه را برای خود نمی پسندی ، برای برادر مسلمانت نپسند؛و هرآنچه را برای خود می پسندی،برای برادر مسلمانت بپسند. این،از شگفتی های دانش است و همواره این داشته های ژرف و شگفت هستند که رویشی سبز را در جنگل ریزش ها به اهتزاز در می آورند...

 

شهید سعید آلیانی

برچسب‌ها: خاطرات شهید سعید آلیانی حدیث عشق...